CIMBIZCA
Bir Elimde Cımbız, Bir Elimde Ayna ve Umurumda Dünya.
Cımbızlı Şiir
Ne atom bombası,
Ne Londra Konferansı...
Bir elinde cımbız,
Bir elinde ayna
Umurunda mı dünya!
Orhan Veli Kanık böyle tanımlıyor kadını. Ya da elinde cımbız ve ayna varsa dünyadaki sorunlara sırtını dönen bir kadın imajı vermiş bu şiirinde..
Orhan Veli’nin bir erkek olarak kadına böyle bakmasını anlamak gerekiyor belki de. Çünkü yıllarca biz kadınlara iyi bir anne ve eş olmak görevi verildi. Çocuklarının her türlü sorumluluğunu üstlenmeli, tersini yaptığımızda vicdan azabı içinde, acaba ben kötü bir anne miyim, görevlerini yerine getirmeyen bir eş miyim, duygusuna kapılmalıydık. Tabii bu arada evimize çocuklarımıza bakarken kendimize de unutmamız da gerekiyordu. Eşimizi başkasına kaptırmamak için süsümüz püsümüz yerinde olmalı, aynamızı, cımbızımızı elimizden eksik etmemeliydik. Erkekler kıllarıyla, göbekleriyle hiç ilgilenmezlerken (dahası biraz övünürlerken) biz en ufak bir tüyümüzden rahatsız olmalı ve barbie bebek formuna girebilmek için rejim yapmalıydık. Eee, bu kadar telaş ve koşuşturma içinde bazı kadınların Londra Konferansı'nı düşünmeye vakti olmamasını anlamak da o kadar zor olmasa gerek. Toplumdaki yönetim ve sanat alanlarının erkekler tarafından parsellenmiş olmasının vebali acaba yalnızca kadınlara mı aittir?
Ayna ve cımbızı, kadını temsil eden özelliklerin, yani kadın duyarlılığının, kadınca düşünme tarzının, kendine bakmanın sembolleri olarak düşünürsek, biz bunlardan, kadın kimliğimizden caymak istemiyoruz.
Ben de bir elimde cımbız, bir elimde ayna ve de umurumda dünya diyerek bu sayfada yazmaya çalışacağım.
Freelens için yazmam istendiğinde, bunun benim için çok büyük bir onur olduğunu söyledim; ama itiraf etmeliyim ki bir yandan yazmak için büyük bir istek duyarken bir yandan da güvensizlik ve korku gibi duygularla baş etmek durumunda kaldım. Her ne kadar daha önce bir grup kadın arkadaş İzmir'de “Cımbız” diye bir dergi çıkarmış olsak da ki o dergi daha çok bize dair ve keyif için çıkardığımız fanzin türü bir dergiydi burası daha çok erkeklerin dünyası idi sanki...
.
Virginia Woolf “Kendine Ait Bir Oda” kitabında yazabilmeleri için kadınlara şunu öneriyor: “Para kazanın, kendinize ait bir oda ve boş zaman yaratın ve yazın; ‘erkekler ne der‘ diye düşünmeden yazın!”
Ben de öyle yapmaya çalışacağım; ama ‘kadınlar ne der,’ diye düşünerek, onların eleştiri ve katkılarını bekleyerek...
